In de praktijk: De Wachtverzachter biedt een extra helpende hand

Weblogbericht | 29-03-2022 | voor Jeugd & Gezin

WachtVerzachter helpt mensen die op welke manier dan ook even een extra helpende hand nodig hebben om weer structuur aan te brengen in hun leven. Kern van de aanpak is de koppeling aan een ervaringsdeskundige. “Dit concept kan ook binnen de jeugdzorg waardevol zijn, maar we gaan niet zitten op de stoel van de behandelaar."

Saskia Schurman, zelf ervaringsdeskundige, stond een jaar lang op een wachtlijst nadat ze zich had gemeld bij huisarts en GGZ.

“Letterlijk op die bank zitten en moeten wachten totdat je geholpen wordt was voor mij de aanleiding om dit initiatief te nemen”, vertelt ze.

“Ik heb alles geprobeerd, werkgroepen, een taskforce, maar het bleef maar bij praten, praten en nog eens praten. Niemand zei tegen me: ‘goed dat je die stap hebt genomen, we gaan je helpen.’  Op die bank zitten en wachten, dat hakt er diep in. Los van de hulp die niet komt verlies je je rol als moeder, als echtgenote, als werkneemster. Dat was voor mij het zwaarst. Ik ging alleen ’s nachts naar buiten om met de hond te wandelen, overdag kwam je immers mensen tegen, dus ik durfde geen boodschappen meer te doen, geen visite te ontvangen, mijn kinderen niet meer naar een club te brengen. Daardoor gaat het alleen maar slechter met je.”

Ook toen de hulpverlening voor Schurman op gang kwam, was die niet onmiddellijk zaligmakend. “Je komt van de ene op de andere wachtlijst, telkens met de andere diagnoses. Daarbij kijken ze alleen naar wat je niet kan, niet naar wat je wel kan.”

Ze ontving zelf diverse vormen van hulpverlening, vertelt ze met het nodige cynisme: “totdat ik de eerste goede kreeg”. Een A4tje, opgetekend toen ze op de bank zat te wachten, gebruikte Schurman om aan te geven waaraan ze in die periode behoefte had.

“In beweging komen, zowel letterlijk als geestelijk, en vooral weten dat je niet alleen bent in dit probleem.”

Ervaringsdeskundigen

Samen met sociaal maatschappelijke ondernemer Liane Wolfert ontwikkelde ze het concept WachtVerzachter. Wolfert: “Dat A4tje van Saskia was ons uitgangspunt. We willen mensen met elkaar verbinden, niet vanuit problemen of slachtofferrol maar vanuit hun kracht. Door hen te motiveren om via allerlei activiteiten elkaar te ondersteunen, zie je dat het herstel wordt versneld.”

Over hun werkwijze: “We bellen binnen 24 uur terug. Dan volgt een gesprek met een van onze coördinatoren. Hier gaat het om een kennismaking, van mens tot mens. We vragen niet waarom ze op de wachtlijst staan of wat er aan de hand is, maar wel wat iemand wil of waar hij of zij behoefte aan heeft. Elkaar leren kennen is een erg belangrijk deel van ons concept, en naast gesprekken organiseren we allerlei activiteiten zoals wandelingen, digitale ontmoetingen, film-, en museumbezoek, picknicks et cetera, wekelijks en maandelijks, daarmee brengen we weer structuur aan in je leven. Ook op de zondag omdat die dag voor velen die in de problemen zitten, een lastige dag is. Alles onder begeleiding van ervaren coaches.”

Cruciaal onderdeel van het programma is de koppeling aan een ervaringsdeskundige, bijvoorbeeld iemand die in een soortgelijke problematische situatie heeft gezeten.

Wolfert: “Je kunt zelf kiezen wie je hiervoor wilt, man of vrouw, jong, oud. Je maakt in alle vrijheid met elkaar afspraken, afhankelijk van je behoefte. Wij geven de ervaringsdeskundige intervisies, trainingen en opleidingen, wij zijn er puur voor de back-up. Ook houden we iedereen in het vizier. Als iemand zich een maand niet laat zien, gaan we bellen met de vraag: ‘we hebben je gemist’ en kijken we wat er aan de hand is. Dat is een soort preventieclausule.”

Inzet voor jeugdigen

Doel van de WachtVerzachter is niet om  de wachttijden te verkorten. Schurman: “We gaan niet op de stoel van de behandelaar zitten, maar we delen wel onze ervaringen met zorgaanbieders. Eerlijk gezegd moeten we daar heel hard aan trekken, wat misschien te maken heeft met de vraag: wie gaat het betalen? Helaas zijn we nog niet opgenomen in het verzekeringspakket. Het is puur aan de gemeente of ze ons willen inschakelen.”

Nu zijn dat Utrecht en Dronten, maar beide vrouwen zien veel groeimogelijkheden omdat het concept steeds bekender wordt, “ook omdat de toenmalige staatsecretaris Blokhuis ons project heeft omarmd”, aldus Wolfert. Ook via social media en vooral ook mond-tot-mond reclame krijgt WachtVerzachter meer en meer aandacht.

Wolfert: “Dat is aan de ene kant mooi, aan de andere kan schrijnend, omdat we alleen in die gemeenten kunnen werken waar we subsidie ontvangen.”

Op de vraag of WachtVerzachter kansen biedt voor jeugdigen, volgt een volmondig ja. “Corona heeft bij veel jeugdigen diepe sporen nagelaten”, zegt Wolfert. “Je ziet schaamte, ze lopen er niet te koop mee. Daarom zijn we in gesprek met bijvoorbeeld universiteiten. Psychologen en decanen aan de Universiteit van Utrecht verwijzen studenten nu al door naar ons.”

Problemen zien beide vrouwen niet door de groeiende vraag. “We kunnen die belangstelling aan.” Maar schaalvergroting is niet het uiteindelijke doel. Schurman: “Het mooist is als je resultaten ziet bij mensen. Als je ziet dat een deelnemer aan ons programma daarna gewoon van de wachtlijst af wilde, is dat natuurlijk een prachtig resultaat. Dat geeft ook weer ruimte op die wachtlijst.

Je versnelt het herstel dus het traject wordt verkort. Mensen in beweging krijgen, weer aan het werk helpen, of weer inspireren om vrijwilligerswerk te doen, daar gaat het om. “

Tekst: Rik Weeda

Naar de website van de Wachtverzachter