Interview Joris van Veen van de Hogeschool Arnhem en Nijmegen en SWAG
In de praktijk
'Professionals moeten veel meer gaan leren om te werken met een netwerk'
Een sterke samenwerkingsrelatie tussen hulpverlener en cliënten heeft een positieve invloed op de uitkomsten van de hulpverlening. Maar het bouwen en onderhouden van goede samenwerkingsrelaties met cliënten én betrokken hulpverleners is niet eenvoudig. Daarom is er in 2018 samen met de partners van de Academische werkplaats jeugd in de regio Nijmegen een leernetwerk gestart. Doel van dit netwerk Samen Werken aan Ambulante Gezinshulp (SWAG) is een duurzame uitwisseling tussen onderwijs en werkveld te realiseren, waarbij bestaande kennis uit onderzoek veel beter benut wordt.
Joris van Veen, een van de oprichters van SWAG, vertelt dat die essentiële kennis te weinig benut werd op school en in het werkveld. ‘Daarom is SWAG in het leven geroepen om kennis samen te brengen die nodig is voor de aanpak van regionale beleidsvraagstukken en om de jeugdhulpverlening te transformeren en complexe samenwerkingskwesties aan te pakken.’
‘Integrale hulpverlening is een kwestie waar we tegenaan blijven lopen’
Als je kijkt naar hoe ons zorgstelsel is ingericht, dan is integrale hulpverlening een kwestie is waar we vaak tegenaan lopen. Als de problematiek ingewikkeld is, zie je veelal dat meerdere hulpverleners betrokken zijn. Wanneer bijvoorbeeld een gezinsdrama heeft plaatsgevonden, wordt vaak gezegd: ‘hé, hoe kan het dat er zoveel hulpverleners bij betrokken zijn, maar dat het niet gelukt is om het kind te helpen?’ Al decennialang is die versnipperde zorg een uitdaging. Ik heb in mijn carrière vaak genoeg meegemaakt dat er zo’n twintig professionals bezig zijn met een gezin, waardoor bijvoorbeeld de moeder het gevoel krijgt: ‘ik ben de regie kwijt en alles wordt voor mij bepaald. Ik heb er geen vertrouwen meer in.’ Dit soort casussen wil je voorkomen.’
Samenwerken in een netwerk
‘Volgens mij moeten wij professionals veel meer gaan leren om te werken met een netwerk en daarin investeren in plaats van de focus op alleen de gezinsleden’, legt Joris uit. Uit onderzoek weten we dat samenwerken een succesfactor is. We zouden veel meer onderzoek moeten doen naar hoe je ouders echt de regie geeft en tegelijkertijd de verantwoordelijkheid bij het netwerk houdt om integraal naar het gezin als geheel te kijken. Nog te vaak wordt er een standaardaanpak aangeboden. Waarom is een netwerkconferentie nog steeds geen standaard onderdeel van elk hulpverleningstraject? Of dat een hulpverlener een begingesprek voert met alle hulpverleners die erbij betrokken zijn geweest, zodat de cliënten niet weer hun verhaal hoeven te doen.’
‘Een mooi voorbeeld van een succesvolle aanpak doet zich voor bij een instelling in de kinderpsychiatrie. Een instelling heeft, door samen met ons veel in scholing te investeren, het aantal bedden weten terug te brengen. Door meer en betere samenwerking aan de voorkant in de ambulante hulp buiten de instelling, kunnen zij nu opnames voorkomen.’
Meer weblogberichten
Reactie toevoegen
U kunt hier een reactie plaatsen. Ongepaste reacties worden niet geplaatst. Uw reactie mag maximaal 2000 karakters tellen.
Reacties
Er zijn nu geen reacties gepubliceerd.