'Mijn droom is dat mensen hun ervaring delen, zodat jeugdhulp kan verbeteren’

Weblogbericht | 15-05-2022 | voor Jeugd & Gezin

Vertelpunt-oprichter Frédérique te Dorsthorst beschrijft voorbeeldverhalen. Ze hoopt dat zo nog meer mensen die in aanraking zijn gekomen met jeugdzorg hun verhaal willen delen.

‘Hoe meer ervaringen, hoe beter we patronen kunnen ontdekken die helpen om de jeugdhulp in deze regio’s te verbeteren’, stelt Fréderique ter Dorst van StoryConnect. Om duidelijk te laten zien wat voor ervaringen op het Vertelpunt gedeeld werden, schreef zij een fictief* verhaal van een pleegouder gebaseerd op gebeurtenissen binnen het jeugdhulpstelsel.

"Sinds een paar maanden woont de tweeling Hasib en Yasmine bij ons. Ze zijn net uit huis geplaatst. In hun geval een tweede ondertoezichtstelling en een tweede uithuisplaatsing. Elke keer weer triest en hartverscheurend om te zien als kinderen bij hun familie weg moeten. Ze hebben ouders met een verslavingsproblematiek van drank en drugs. Opa wil dolgraag de zorg over de tweeling op zich nemen, maar trekt dat nog niet. Zowel vanwege alle wet- en regelgeving die hem belemmert om het ouderlijk gezag op zich te nemen, maar natuurlijk ook vanwege de zorg om zijn dochter, de moeder van het duo. Wij bieden ze vooralsnog rust, liefde en aandacht en een luisterend oor. Dat is wat de kinderen op dit moment vooral nodig hebben. Die eerste maanden zijn altijd erg lastig. De kinderen komen uit een andere plaats en staan hier nog niet ingeschreven. Ze hebben dus nog geen huisarts bijvoorbeeld. Alles duurt zo lang voordat het opgestart is. Daar komt nog bij dat je als pleegouder de eerste twee jaar geen gezag hebt over de kinderen. Je loopt daardoor tegen allerlei praktische problemen aan. Natuurlijk moet GI alles volgens de juiste route aanvliegen, maar of wij, of de kinderen zelf daar altijd mee gebaat zijn, betwijfel ik. Een voorbeeld: van de zomer wilden we er na de corona-lockdown echt even uit naar onze camping in Normandië. Echter hun ouders gaven geen toestemming. Zij stemden ook niet in met therapie voor de tweeling om beter te kunnen omgaan met hun verleden. Het zou zo helpend zijn om als pleegouders tijdelijk gezag te krijgen in dit soort situaties."

Mijn droom

Frédérique zegt: ‘Ik deel dit verhaal, omdat ik vind dat er meer geluisterd moet worden naar ons als ouders, grootouders en pleegouders. Wij kennen onze kinderen het beste. Mijn kinderen delen zelf ook hun ervaringen met jeugdhulp in het vertelpunt. Zij kunnen het beste aangeven wat zij goed vonden gaan en wat hen dwars zit en welke eigen weg zij samen met ons willen gaan. Ook de professionals die ons al die jaren hebben gesteund vertellen hun verhaal, want ook naar hen kan en mag meer geluisterd worden. Zij weten heel goed hoe het systeem in elkaar zit en waar mogelijkheden en kansen zijn om belemmeringen op te lossen. Mijn droom is dat heel veel mensen hun ervaringen delen, zodat jeugdhulp een lerend stelsel kan worden. Op die manier dragen we allemaal bij aan een meer inclusieve samenleving waarin ieder kind en iedere jongere een zinvolle en betekenisvolle toekomst tegemoet kan gaan.’

* Dit verhaal is geschreven op basis van meerdere gebeurtenissen die op het Vertelpunt zijn gedeeld. Het verhaal is dusdanig aangepast dat het niet meer te herleiden is naar de waar gebeurde praktijkvoorbeelden om zo de privacy te waarborgen.