Het verhaal van Bo: "Een gesprek lost niet meteen alles op. Maar praten over hoe je je voelt is wel heel fijn!"
Bo heeft te maken gehad het Huiselijk Geweld. Zij wil graag haar verhaal delen om anderen te helpen.
‘’Ik maakte mee dat mijn ouders veel ruzie hadden met elkaar. Eigenlijk zo lang als ik mij kan herinneren. Hierdoor kon ik thuis nooit echt relaxen en waren er weinig leuke momenten. Een van de redenen dat dit gebeurde was een alcoholverslaving van mijn vader. De ruzies tussen mijn ouders gingen vaak over de verslaving van mijn vader. Het ging dan bijvoorbeeld over de geur in huis en het gebruik van alcohol en drugs waar wij als kind bij waren.
Toen ik in groep 7/8 zat waren er thuis heel veel ruzies. Hierdoor kwam ik vaak huilend op school. In die periode sprak ik nooit met leeftijdsgenoten af bij mij thuis, omdat ik nooit wist in welke stemming mijn vader zat. Bij mijn leerkracht van toen voelde ik mij echt prettig. Deze leerkracht maakte ruimte en tijd en had oog voor hoe kinderen in de klas zich voelde. Uiteindelijk kwam er hulp bij ons thuis toen ik 12 jaar oud was, deze hulp was er vooral voor mijn ouders. Op de momenten dat mijn ouders hulp kregen was er een oppas bij ons thuis, dit vond ik altijd heel erg fijn. In die hele periode wist ik wel dat er iets was, maar wist ik niet hoe ik hierover kon praten.
Bij mijn leerkracht van toen voelde ik mij echt prettig. Deze leerkracht maakte ruimte en tijd en had oog voor hoe kinderen in de klas zich voelde.
Ook op de middelbare school had mijn thuissituatie invloed op mijn schoolresultaten. Ik dacht op school veel na over hoe het na schooltijd zou zijn. Doordat de situatie niet beter werd ging ik steeds minder naar school en was ik genoodzaakt te stoppen met de middelbare school omdat de schoolresultaten achteruitgingen.
Na het stoppen met mijn middelbare school ben ik een mbo-opleiding gaan doen. Toen ik 16/17 jaar oud was kreeg mijn moeder een ongeluk en kwam ze voor een langere tijd in het ziekenhuis te liggen. Tijdens deze periode was het rustiger thuis omdat mijn ouders geen ruzie konden maken met elkaar. In die periode ging mijn vader wel meer alcohol gebruiken. Toen mijn zusje hem daarop aansprak werd hij heel boos en heeft hij haar een trap in haar buik gegeven. Omdat mijn tante zag dat de sfeer bij ons thuis gespannen was, vroeg zij uiteindelijk of wij een tijdje bij haar wilde komen logeren. Mijn zusje en ik wilde dat heel graag en zijn vanaf dat moment bij haar gaan wonen totdat mijn moeder weer goed genoeg hersteld was.
Mijn tante zag dat de sfeer bij ons thuis gespannen was en vroeg uiteindelijk of wij een tijdje bij haar wilde komen logeren.
Ook nu ben ik nog steeds heel blij met de steun van de oppas die in ons gezin was en mijn leerkracht op de basisschool. Door hen voelde ik mij echt gezien en gehoord. Ik ben mij er bewust van dat deze personen de situatie niet konden oplossen, maar dat ik met hen over mijn gevoel kon praten vond ik altijd heel erg fijn
Het had mij kunnen helpen als er naast wat de hulpverlening voor mijn ouders deed ook vaker met mij en mijn zusje gepraat was, dit heb ik gemist. Ik wist heel goed dat er iets aan de hand was en had het fijn gevonden als er ook met ons gepraat was, dan had er misschien wel eerder hulp kunnen komen. Ook had het mij kunnen helpen om te weten dat de app CARE-FREE bestaat. Dan had ik kunnen opzoeken hoe ik een gesprek had kunnen starten. Ik had de app ook wel willen gebruiken om te kunnen laten zien waar ik mee zat, zodat de ander hier vragen over had kunnen stellen en wist waarover ik het had willen hebben.
‘’zoek steun bij iemand waar jij je vertrouwt bij voelt en maak jouw situatie bespreekbaar. Je hoeft je niet te schamen, hou het niet voor jezelf, je bent niet de enige!’’