Het verhaal van Lisa: "Je bent het waard. Praat erover!"
Lisa heeft te maken gehad met lichamelijke mishandeling en emotionele mishandeling. Zij wil graag haar verhaal delen om anderen te helpen.
‘’Ik maakte mee dat ik dagelijks hardhandig vastgepakt werd bij mijn polsen, geslagen, geschopt of van de trap geduwd werd als ik niet luisterde of een weerwoord had. Er werden ook nare dingen tegen mij gezegd, zoals: dat ik te dik was, dat ik beter dood had kunnen zijn en dat ik een mietje was en harder moest worden. Een van de redenen waardoor dit gebeurde was een alcoholverslaving. Een alcoholverslaving kan ervoor zorgen dat je gedrag verandert en je niet kan doen wat nodig is.
Ruim 10 jaar lang heb ik in een hele stressvolle omgeving gewoond en had ik veel lichamelijke klachten zoals rugpijn en hoofdpijn. Als ik met deze klachten naar de huisarts ging dan werd er gezegd dat dit vanzelf over zou gaan. Ik heb de lat altijd heel erg hoog voor mezelf gelegd. Ik voelde me nooit veilig thuis en ik was altijd op mijn hoede om niet in de problemen te komen. Ik wilde niet dat anderen last van mij hadden of dat er nieuwe ruzies ontstonden. Op school was ik heel rustig, haalde goede cijfers en kwam nooit in de problemen. Hierdoor werd gedacht dat ik vooral verlegen was en dat het niet aan iets anders lag. Op ouderavonden werd standaard gezegd: 'we willen wel een hele klas vol hebben van haar'.
Op school was ik heel rustig, haalde goede cijfers en kwam nooit in de problemen. Hierdoor werd gedacht dat ik vooral verlegen was en dat het niet aan iets anders lag.
Vanaf mijn 14e levensjaar maakte ik vaak de keuze om bij vrienden te slapen of soms zelfs nachten op straat. Toen ik 16 jaar was ben ik op mijzelf gaan wonen voor mijn studie. In die twee jaar heb ik op veel verschillende plekken gewoond en voelde ik me nergens thuis. Het liefst was ik zoveel mogelijk op school of buiten.
Ook nu vind ik het nog lastig om in nieuwe sociale omgevingen te komen, een gesprek te starten, mijn mening te delen of voor mezelf op te komen omdat ik het gevoel heb dat ik het niet waard ben. Dat zorgt soms ook voor vervelende situaties op mijn werk. Ik heb weinig vrienden om mij heen en voel me daardoor soms ook eenzaam. Ik vind het heel belangrijk om anderen te helpen en het gevoel te geven dat ze erbij horen en het waard zijn. Ik wil het graag voor iedereen goed doen. Dat is niet altijd makkelijk.’’
Het had mij kunnen helpen als mensen mij zonder oordeel hadden gevraagd waarom ik zo verlegen was en geen antwoorden durfde te geven of als er andere dingen opgevallen waren. Dit lukte mij zelf niet. Ondanks dat was school wel altijd een fijne plek voor mij waar ik nieuwe dingen kon leren en onder de mensen kon blijven. Therapie heeft mij geholpen om verder te komen. Hierdoor kan ik steeds meer trots zijn op kleine overwinningen.
‘’Zoek iemand waar je steun bij ervaart of vertrouwen in hebt en praat erover of schrijf het op zodat je er niet alleen mee rondloopt. Dat is wat ik nodig had en wat ik iedereen gun!’’