Interview met Gea Hamhuis - Aanpak Wachttijden Twente

Weblogbericht | 28-11-2023 | voor Jeugd & Gezin

Inzicht en overzicht door data op een rij te zetten

In 2023 kregen zestienduizend kinderen en jongeren in Twente jeugdhulp. Maar hoeveel jeugdigen er op de wachtlijst staan, was niet bekend. Hamhuis: “Er is een enorm urgent probleem dat we niet cijfermatig meten.”

Tussen gemeenten en jeugdhulpaanbieders gaat al veel data heen-en-weer via het berichtenverkeer over Wmo- of Jeugdzorgtrajecten. Een gemeente kan dus vrij nauwkeurig zien hoeveel kinderen en jongeren worden verwezen naar de zorg, wanneer de behandeling start en wanneer die stopt. “Maar hoeveel kinderen en jongeren op de wachtlijst staan, hoe lang ze wachten op zorg en op welke zorg ze wachten, dat wisten we niet.”

Toen het programma Aanpak Wachttijden aan de slag ging in Twente werd al snel duidelijk dat dit gebrek aan overzicht door alle betrokkenen werd ervaren als een gemis. Daarom is aan Kennispunt Twente gevraagd of zij dat konden gaan monitoren. Maar om die vraag te beantwoorden was niet simpel. “Data binnenkrijgen is niet moeilijk, maar het is wel moeilijk om goede, eenduidige en bruikbare data binnen te krijgen en die ook juist te interpreteren. We waarderen het enorm dat de jeugdhulpaanbieders tijd en moeite investeren om bruikbare data te genereren.”

Hamhuis geeft een concreet voorbeeld: “Bij een jeugdhulpaanbieder met woongroepen kon een kind of jongere bijvoorbeeld wel drie keer op een wachtlijst staan; zodra er een plek vrijkwam op een van hun woongroepen werd hij of zij geplaatst. Maar voor ons is dat kind, de jongere natuurlijk maar één wachtende. Zo gaat elke jeugdhulpaanbieder anders om met de kinderen en jongeren op hun wachtlijst. Wil je alle data opvragen, dan moet je eerst afspraken maken. Je moet precies weten wat je vraagt. Tijdens onze eerste uitvraag hebben we dus heel veel moeten analyseren.”

Inmiddels heeft Kennispunt Twente bij tien van de grotere jeugdhulpaanbieders onlangs de tweede uitvraag gedaan. “Met deze data kunnen we dus aan de slag. En ja, dat voelt als een enorme mijlpaal.”

Waar gaan ze naar kijken? “Natuurlijk om hoeveel kinderen en jongeren het gaat, waar de uitschieters zitten en of er een bepaald soort zorg naar boven komt drijven. Dat zijn cijfers waar ook een jeugdhulpaanbieder of bestuurder op kan interveniëren.”

Dat is best gevoelige informatie, toch? “Zeker. Over hoe we hiermee om willen gaan moeten we nog goede afspraken maken. Want het delen van deze data maakt jeugdhulpaanbieders ook kwetsbaar. Tegelijkertijd kunnen zij door dit inzicht en overzicht ook zelf aan de slag. Dat is winst, want we hebben allemaal hetzelfde doel: minder kinderen op de wachtlijst.”