Frens Pries en Eva Legemaate praten over oudervervreemding en complexe scheidingen
In de praktijk
Oudervervreemding en complexe scheidingen zijn belangrijke onderwerpen in het vraagstuk wachttijden in de jeugdzorg, omdat er zo’n sterke correlatie is tussen (stijgende) jeugdzorg gebruik en zorg. Neutraal zijn en buiten de inhoud blijven, voorkomt dat zorgprofessionals inhoudelijk in een onmogelijke spagaat terechtkomen die de hulp compliceert en waardoor deze nog langer duurt. Maar hoe lastig dat is, ondervonden Frens Pries en Eva Legemaate van Team Aanpak Wachttijden.
“Voor ons onderzoek spraken we los van elkaar een vader en moeder die gescheiden zijn”, vertelt Eva Legemaate, systemisch ontwerper bij Team Aanpak Wachttijden. “De vader vertelde dat de moeder een nieuwe partner had die zijn ex en dochter mishandelde en onderdrukte. Hij zette de dochter bij ruzie op straat.”
Een heftig verhaal. Zo heftig dat ze vreesden welk verhaal ze zouden horen van moeder. “Toen we haar spraken, vertelde zij juist dat de vader hen vroeger mishandelde. Hij stalkte hen en loog dat de dochter niet bij haar thuis kon wonen. Wie sprak nu de waarheid? Ik heb ervaren hoe ongelofelijk lastig het voor een jeugdbeschermer of zorgprofessional om te werken met complexe scheidingsproblematiek kan zijn.”
Oudervervreemding
Frens Pries onderstreept dit met zijn ervaringen. “In de gesprekken werd me meer dan ooit duidelijk dat oudervervreemding en complexe scheidingen onderwerpen zijn die je moet proberen te voorkomen. Maar niet met een dialoog, want dat punt zijn deze ouders voorbij en geeft alleen maar meer schade.”
Frens Pries: “Heel indrukwekkend was het gesprek met een vader die zijn eigen kinderen niet meer mocht zien. 'Ik kan misschien wel een rechtzaak starten’, zei hij. ‘Het aanvechten om mijn kinderen weer te zien. Maar dat is slecht voor hen, want dan wordt de stress nog erger.’ Dat deed deze vader dus niet en daar vertelde hij vol tranen over.
In de zorg wordt dit vervreemding genoemd; hij vervreemdt van zijn kinderen omdat hij aan de zijlijn is gezet. ‘Het uitgangspunt bij deze complexe scheiding was dat het conflict voor te veel onrust zorgde. Het laat ook zien dat het aanpakken van scheidingen niet alleen vraagt om te kijken naar het kind of de jeugdige en diagnose specifieke therapie, maar naar het systeem waar ook ouders bijhoren.”
Meer weblogberichten
Reactie toevoegen
U kunt hier een reactie plaatsen. Ongepaste reacties worden niet geplaatst. Uw reactie mag maximaal 2000 karakters tellen.
Reacties
Er zijn nu geen reacties gepubliceerd.