‘Samenwerking gemeenten en hulporganisaties heeft nog wel vijf jaar nodig’

Weblogbericht | 13-05-2022 | voor Jeugd & Gezin

De afgelopen vijf jaar werkten Jur Botter en Attiya Gamri samen aan het inrichten van de jeugdhulpverlening in de regio Haarlem. Botter al 2,5 jaar vanuit zijn functie als wethouder Jeugd en Onderwijs. Gamri als bestuurder van William Schrikker, een van de 174 jeugdhulporganisaties die Haarlem rijk is. ‘Ik vind het enorm boeiend hoe we heel de jeugdzorgketen naar elkaar kunnen laten groeien. Het is een zoektocht in het belang van het veilig laten opgroeien van kinderen, waarbij we hen zo kort mogelijk willen moeten helpen”, zegt Gamri. Ze geeft aan heel lang maar weinig met de gemeente te maken te hebben gehad, totdat vijf jaar geleden de jeugdzorg gedecentraliseerd werd.

Tijd nodig

Vandaag zitten beide partijen in het Haarlemse stadhuis om te kijken naar de positieve veranderingen die ze de afgelopen tijd hebben neergezet. Botter: ‘Het Sociaal en Cultureel Planbureau stelt nu al dat de decentralisatie is mislukt. Ik vind het heel jammer dat ze dit nu al vaststellen. Het duurt op zijn minst een generatie om een werkend stelsel neer te zetten. Dat is dertig jaar. En nu zijn ze het al aan het veranderen. Geef ons de tijd om te zorgen dat we die ingezette weg verder kunnen vormgeven. Natuurlijk gaan er dingen fout, maar we zitten er als gemeente wel meteen bovenop.’

Gamri geeft aan het jammer te vinden dat veel van de samenkomsten tussen de gemeente en zorginstellingen nu alleen nog alleen maar over de financiering gaan. Ze had liever gezien dat het over de inhoud zou gaan. ‘Je wil met trots de resultaten en successen met je wethouder van de stad delen. En natuurlijk ook de uitdagingen. We hebben net alles ontwikkeld en de manier van sturen en denken begint nu pas langzaam te groeien. Ik kan me niet voorstellen dat dit over een paar jaar weer anders moet.’ De William Schrikker bestuurder geeft aan dat ze zich de komende vijf jaar wil focussen op de uitdagingen over de vervolghulp. ‘Dat is een uitdaging die je juist samen de gemeente aan wil gaan, omdat zij het beste beeld hebben over wijken en gezinnen. Hier is de afgelopen jaar te weinig focus op geweest door de reorganisatie naar aanleiding van de transitie.’

Tijdschrijven

Om de relatie met de gemeente te optimaliseren wil Gamri weg van de financieringsdiscussies en zich meer richten op de inhoud, zodat het tussen beide partijen ‘minder gaat wringen’. Wethouder Botter stelt dat ze op dit moment nog niet zover zijn. Mede doordat ze met zoveel partners rond de tafel moeten zitten die allemaal volgens hun eigen protocollen werken. ‘Mijn optiek is: als je samenwerkt, maak dan ook gebruik van elkaars systemen. Zorg ervoor dat je een cliënt-volgsysteem hebt, zodat iemand niet iedere keer opnieuw zijn verhaal hoeft te houden.’ Hij stelt ook dat er vaker van ondersteunende achtergrondsystemen gebruikt gemaakt moet worden. ‘Ik krijg iedere maandag een uitdraai op mijn iPhone hoeveel tijd ik aan bepaalde onderwerpen heb besteed. Hier hoef ik niets voor te doen. Zo kan je ook tijdschrijven.’

Met het tijdschrijven snijdt Botter een delicaat onderwerp aan. ‘Wij proberen als gemeente inzichtelijk te krijgen waar het geld naartoe gaat. We hebben te horen gekregen dat we moeten vertrouwen op de kennis van de professionals, maar heel veel professionals weten helemaal niet hoeveel een behandeltraject kost.’ Gamri beaamt dat en stelt dat veel professionals een aversie tegenover tijdschrijven hebben. ‘In andere werelden is tijdschrijven heel gewoon, maar hier willen ze zich focussen op de veiligheid van kinderen.’ Het is een cultuuromslag die tijd nodig heeft.

Kosten in beeld

Botter geeft aan veel respect te hebben voor zorgprofessionals. ‘Ik denk wel eens, dat ze na iedere vier, vijf jaar een jaar sabbatical zouden verdienen. Maar zij zijn ook inwoner van een stad en willen ook niet meer ozb-belasting moeten betalen. Alleen in Haarlem zijn we al ruim 38 miljoen kwijt aan jeugdhulpverlening. Dus wij moeten nu zicht krijgen op simpele dingen als: hoeveel tijd kost een traject nu eigenlijk? Als dit op een andere manier kan, is dat prima. Maar je komt toch vaak uit op tijd schrijven.’

Gamri legt het uit als: ‘In Albert Heijn zie je overal de prijzen staan, dan kan je keuzes maken. Maar als je doorverwijst naar organisaties, zie (logischerwijs) niet de kosten van de vervolgtrajecten op de website staan. Een ander probleem is dat als je als hulpverlener wil doorverwijzen, je niet ziet welke organisaties vol zitten en of ze nog plek hebben. Dan ben je soms de halve dag aan het bellen. We willen ons de komende vijf jaar gaan focussen op het nog beter afstemmen van zaken.’ De conclusie mag duidelijk zijn: het verbeteren van de verbinding van alle instellingen binnen de jeugdzorgketen heeft nog wel wat langer nodig. ‘Het zou zonde zijn om er nu al een streep onder te zetten.

Luister deze podcast en de andere afleveringen van ‘Vertrouwen in de jeugdzorg’ hier.